"Kumandanım Galiçya Ne Yana Düşer?" adlı anı kitabından, beni etkileyen şu paragrafları paylaşmak isterim: (Bu anı kitabında, ülkesinden çok uzaklara savaşmaya giden dedelerimizin ne kadar tatlı olduklarını daha bir anladım:)
"Saat 12'ye doğru Karaağaç'a geldik... İşte ilk defa hayret ettiğim yer burasıdır. Kendi ülkemizde sanki melek soyundan gelmiş ve yemez-içmez sınıfından addedilerek hiç düşünülmediğimiz halde, pek de dost gözüyle bakamadığımız bu eski düşman ülkesinde mükemmel ve muntazam bir sofra karşısında bulunuyorduk. Oturduk ve yemekler gelmeye başladı." s.7
"Bizim oğlanlar, hele biyol beni dinleyin. Hincik şu trenle geçtiğimiz yer Bulgar gıralının memleketidir. Bulgar gıralı, Alaman gıralının emcesinin oğludur. Ondan kelli, sizin anlayacağınız muttafık olmuşlardır. Hinci Alaman bizim de muttafıkımız değül mü? Demek oluyor ki, Bulgar da bizim muttafıkımızdır..." s.12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder